کاشکی بودی ومیدیدی

کاشکی بودی ومیدیدی
ذره ذره جون سپردم
دوریت برام یه سمه
قطره قطره هی میمردم
کاشکی بودی نمیذاشتی که منو از من بگیرن
کاشکی بودی نمیذاشتی گلای باغچه بمیرن
آرزومه که یه روزی
توی کلبه مون منو تو
پای دل همدیگه پیر شیم
فقط وفقط من وتو
آرزومه هر دو باهم
سقف کلبه مونو بسازیم
زیر سقف آرزوها به همه مردم بنازیم
کاش میشد منو بفهمی
درد پنهونم بدونی
حرف عمری خستگیو
از توی چشمام بخونی

               ..........................................................................

شاید حدوده ۵ ساله که از اون روز می گذره و هنوز هم منتظرم و .....
نمی دونم چرا هر وقت می خواهم فراموشت کنم به یه شکلی باید یا خودت یا حرفت یا اسمت دوباره منو برگردونه به اون روزا ....کاشکی بودی و میگفتم بهت که چی میگذره به من .....کاشکی بودی و میدیدی که وقتی نیستی تو رو کنارم حس میکنم و باهات حرف میزنم...نیستی ولی با خیالت یه جورایی دارم سر میکنم ....ولی هرچی به جلو پیش میرم دلتنگ تر و خسته تر میشم...فقط  به خدااا امید دارم که بیای.....امیدوارم...خدای من فقط تویی که میتونی تو یک ثانیه همه چیز رو عوض کنی......

عمریه بی قرارتم....تو که نیستی تا ببینی گریه های هرشب من بی حضور عاشق تو چه عجیبه گریه کردن.....شب تا صبح گریه و بی خوابی و انتظار اومدنت رو دوست دارم ...هرچی که با یاده تو شروع بشه و تموم بشه رو دوست دارم...